Μόλναρ, Φέρεντς

(Ferenc Molnar, Βουδαπέστη 1878 – Νέα Υόρκη 1952). Ούγγρος πεζογράφος και θεατρικός συγγραφέας. Μετά τις πανεπιστημιακές σπουδές του στη Γενεύη, επέστρεψε στη Βουδαπέστη, όπου άρχισε τη λογοτεχνική του σταδιοδρομία. Κυνηγημένος από τον ναζισμό, κατέφυγε και εγκαταστάθηκε στην Αμερική. Το σημαντικότερο αφηγηματικό του έργο είναι Τα παιδιά της οδού Πάαλ (1907), δυνατή και λεπτή αναπαράσταση του μαγικού κόσμου της παιδικής ηλικίας- αξιοσημείωτα επίσης είναι τα διηγήματα που συγκεντρώνονται στη συλλογή με τον τίτλο Μουσική (1908), τα μυθιστορήματα Αναμνήσεις ενός πολεμικού ανταποκριτή (1916), Ο Ανδρέας (1918) και Η στήλη ατμού (1926). Ως θεατρικός συγγραφέας άρχισε με το Ο βασιλιάς της αταξίας (1902), αλλά την πρώτη αξιόλογη επιτυχία του την είχε με το Ο διάβολος (1907). Λεπτός και δεξιοτέχνης δημιουργός ευχάριστων έργων, όπου το αίσθημα και η ειρωνεία δημιουργούν έναν εύθραυστο κόσμο του λυκόφωτος, ο Μ. έγινε κωμωδιογράφος της μόδας, θύμα της ίδιας του της επιτυχίας, εξακολούθησε να γράφει κείμενα για είκοσι και περισσότερα χρόνια, όπου η λεπτή ποιητική φλέβα εναλλάσσεται με το ξένοιαστο κοσμικό παιχνίδι (Ο αξιωματικός της φρουράς, 1910· Ο κύκνος, 1920· Παιχνίδια στον πύργο, 1925· Ολυμπία, 1928, κλπ.). Το όνομα του M., πέρα από αυτή τη λαμπρή αλλά εύκολη δεξιοτεχνία, συνδέεται με μια από τις εμπνευσμένες δημιουργίες των αρχών του 20ού αιώνα: το Λίλιομ. Αυτή η λαϊκή αφήγηση, σοφά διαποτισμένη από ένα περιπαθές χιούμορ, πρότεινε θέματα και σκηνικές λύσεις, που το κατοπινό θέατρο εκμεταλλεύτηκε σε ευρεία κλίμακα· ο πρωταγωνιστής αυτού του έργου παραμένει ακόμα μια από τις πιο αγαπητές και δημοφιλείς δημιουργίες και θεωρείται σχεδόν ως ο γενάρχης όλων των «ηρώων» της σύγχρονης θεατρικής και κινηματογραφικής τέχνης.